Αν δε διεκδικήσουμε σήμερα το αδύνατο, αύριο θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το αδιανόητο.

Η κοινωνική κρίση που ξέσπασε μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, έφερε στην επιφάνεια όλες τις αντιθέσεις μιας κοινωνίας που μέχρι τότε αναπαυόταν μέσα σε μια καταναλωτική ψευδοευδαιμονία. Ο βασιλιάς είναι γυμνός για ακόμα μια φορά, πράγμα που θα έπρεπε να ξέρουμε όλοι. Για να το πούμε ξεκάθαρα: επέστρεψαν και πάλι οι καιροί για μια συνολική αμφισβήτηση ενός συστήματος που αυτοκαταστρέφεται καταστρέφοντας μαζί και τις ζωές μας.

Όσοι βρεθήκαμε στους δρόμους αυτό το Δεκέμβρη, θέλοντας μ’ αυτόν τον τρόπο να μιλήσουμε για όλα, δύσκολα θα δεχτούμε την επιστροφή στην ομαλότητα. Αυτό που οι πολλοί ονομάζουν κανονικότητα, δεν είναι παρά η ελεύθερη ροή εμπορευμάτων και χρήματος δίπλα στην στασιμότητα αποξενωμένων όντων, στερημένων από ουσιαστικές επιθυμίες και δικό τους λόγο. Μ’ αυτήν την έννοια, δε θέλουμε την επιστροφή σ’ ό,τι "διαφημίζει" το σύστημα, δηλαδή στην πλήξη των τυπικών συναλλαγών, στον εξαναγκασμό της εργασίας, στον καθημερινό εξευτελισμό μέσα σ’ ένα περιβάλλον που ολοένα υποβαθμίζεται, σε μια ζωή επί πιστώσει. Αν εξεγειρόμαστε, αν κάνουμε την έμπρακτη κριτική μας στην αστυνομία, στις τράπεζες, στα πολυκαταστήματα, είναι γιατί όλα αυτά στέκονται εμπόδιο ανάμεσα σ’ εμάς και στην πραγματική ζωή. Αγωνιζόμαστε, λοιπόν, ενάντια στην συνολική αδικία.

Για να μιλήσουμε ουσιαστικά για ότι αφορά τις ζωές μας πρέπει πρώτα να αναγνωρίσουμε και να παραμερίσουμε ότι μας εμποδίζει. Στριμωγμένοι στη γωνία αυτές τις μέρες, κυβέρνηση, κόμματα, ΓΣΕΕ, δημοσιογράφοι και διανοούμενοι, ψέλλιζαν τις ίδιες αιώνιες μπούρδες τους, μπροστά σε ένα όλο και πιο συρρικνούμενο ακροατήριο. Οι γελωτοποιοί της εξουσίας προσπαθούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, αλλά ξέρουν χωρίς να το ομολογούν, ότι δεν έχουν καμία απήχηση και σεβασμό στους χιλιάδες μαθητές, φοιτητές, εργαζομένους και μετανάστες, που βρέθηκαν στους δρόμους. Για την αποκατάσταση της αλήθειας, να και το πραγματικό όνομα των εξουσιαστών: ψεύτες, κλέφτες και δολοφόνοι. Αν όλος ο συρφετός της εξουσίας προσπαθεί αδέξια να κουκουλώνει τα επί μέρους σκάνδαλα που ξεφυτρώνουν διαρκώς, είναι για να κρύψει το μόνο πραγματικό σκάνδαλο: το ότι τους ανεχόμαστε ακόμα.

Ο καπιταλισμός παίζει πάλι τα κρυφά χαρτιά του με την απειλή της οικονομικής κρίσης. Να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους: πρόκειται για κρίση του κεφαλαίου που στοχεύει στην ανακατανομή του πλούτου μεταξύ των ισχυρών – δείτε και τα δις που μοιράζονται απλόχερα στις τράπεζες. Οι εκφραστές της ιδεολογίας της οικονομίας, προσπαθούν να μας πείσουν πως αυτή η ιδέα είναι μια αναγκαιότητα με ισχύ ανάλογη των νόμων της φύσης. Τους απαντάμε: βάλτε την κρίση σας εκεί που ξέρετε, θα πάρουμε μόνοι μας αυτά που μας ανήκουν.

Αυτό που ξεκίνησε το Δεκέμβρη χρειάζεται να μετουσιωθεί σε ένα ουσιαστικό κίνημα. Να κρατήσουμε την κατάσταση ανοιχτή. Να κρατήσουμε τους δρόμους. Να μιλήσουμε για ότι μας απασχολεί, να αυτό-οργανωθούμε χωρίς εξουσία, κόμματα, μεσολαβητές και δημαγωγούς. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Να κάνουμε πράξεις τα όνειρά μας, να κατακτήσουμε στην πράξη την άμεση δημοκρατία. Αν δε διεκδικήσουμε σήμερα το αδύνατο, αύριο θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το αδιανόητο.

Όλοι εμείς που βρεθήκαμε στο δρόμο, καταλάβαμε, τόσο συμβολικά όσο και ουσιαστικά, το δημαρχείο Περιστερίου, δημιουργώντας μια εστία αντιπληροφόρησης και επικοινωνίας. Ως απόρροια πραγματοποιήθηκαν δύο ανοιχτές συνελεύσεις απ’ όπου προέκυψε η ανάγκη συνέχισης αυτής της ανοιχτής προς όλους διαδικασίας. Η τρίτη συνέλευση πραγματοποιήθηκε μετά το τέλος της κατάληψης στο θεατράκι της Ξυλοτεχνίας, ανοίγοντας το δρόμο για τις επόμενες που ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν.

Διαδηλώνουμε ξανα: Σάββατο 7 Φλεβάρη, 12.00 μ.μ., Μετρό Αγίου Αντωνίου

Κάλεσμα για ανοιχτή συζήτηση: Κυριακή 8 Φλεβάρη, 18.00 μ.μ., Θέατρο Ξυλοτεχνίας

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ sdromouperisteriou.blogspot.com